Η συνοικία των Εξοχών:Η αρχή

 

Πηγή

 (Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί μια εισαγωγή στο πως δημιουργήθηκε η συνοικία των Εξοχών .Στόχος μου είναι να γραφτούν και περαιτέρω άρθρα με περισσότερες λεπτομέρειες για τους Πύργους της Συνοικίας Χαμηδιέ )


Η Θεσσαλονίκη μέχρι και το πρώτο μισό του 19ου αιώνα ήταν μια πόλη κατά βάση χτισμένη και περιορισμένη μέσα στον χώρο τον οποίο οριοθετούσαν τα παλιά βυζαντινά τείχη.Ας μη ξεχνάμε πως εκείνη την περίοδο επικρατούσαν ακατάλληλες συνθήκες για επέκταση καθώς υπήρχαν επαναστατικά κινήματα και πολέμικές συγκρούσεις .
Αυτό που όμως φάνηκε να αλλάζει στο δεύτερο μισό του αιώνα ήταν αρχικά η οικονομική και κοινωνική αλλαγή που γίνεται τη συγκεκριμένη περίοδο καθώς η αγορά εμπορευματοποιείται  και δημιουργείται επίσης μια νέα τάξη.Αυτή των αστών εμπόρων ή των ανωτάτων δημοσίων υπαλλήλων και στελεχών της δημόσιας διοίκησης .
  Ένα άλλο στοιχείο που συντέλεσε στην αλλαγή της πόλης ήταν η διάθεση που φάνηκε πως είχε η Υψηλή Πύλη να εκσυχγχρονίσει την Οθωμανική αυτοκρατορία και τα αστικά της κέντρα σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα της εποχής.
Έτσι όταν ο σουλτάνος Αβδούλ Μετζήτ επισκέφτεται την Θεσσαλονίκη το 1858 ουσιαστικά βάζει τα θεμέλια για να ξεκινήσει αυτή η αλλαγή στη πόλη.

Πηγή

Το κλειδί για να αναπτυχθεί η ανατολική πλευρά της πόλης και να δημιουργηθεί η συνοικία των εξοχών ήταν η κατεδάφιση των παραθαλάσσιων τειχών.
Η πόλη επεκτείνεται με δύο συνοικίες .Στα δυτικά το  Tσαϊρι (Cayir)  και στα Ανατολικά τη Χαμηδιέ(Hamidiye).Η ανάπτυξη στη δυτική πλευρά συνδέεται με τη βιομηχανοποίηση της πόλης και την κατασκευή των πρώτων εργοστασίων καθώς βρισκόμαστε στη πλευρά κοντά στο λιμάνι και το σιδηρόδρομο.
Στην ανατολική πλευρά όμως η επέκταση αφορά καθαρά λόγους κοινωνικούς καθώς σκοπός ήταν να δημιουργηθεί ένας νέος χώρος που θα είναι αντάξιος της νέας αστικής τάξης που ενισχυόταν όλο και περισσότερο.
Πριν το 1890 στην περιοχή υπήρχαν εξοχικές κατοικίες κάποιων επιφανών πολιτών της πόλης και πολλά μα πολλά κτήματα και χωράφια. Μετά όμως την επέκταση της πόλης  όλο και περισσότεροι εύποροι κάτοικοι άρχιζαν να χτίζουν τις μόνιμες πλέον κατοικίες τους στην ανατολική αυτή πλευρά κοντά μάλιστα στη θάλασσα.
Αυτό που αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως η συνοικία των Εξοχών υπήρχε ένας μαγευτικός κοσμοπολίτικος χαρακτήρας που αποτέλεσε χαρακτηριστικό της συνοικίας ίσως και αιτίας της ακμής της.Ενώ στην υπόλοιπη θεσσαλονίκη οι συνοικίες χτίζονταν και οργανώνονταν με βάση το θρήσκευμα (Έλληνες, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι κ.α) στην συνοικία των εξοχών   οι εθνικότητες αναμειγνύονται χωρίς διακρίσεις .Η μάλλον για να το πω καλύτερα, το μόνο που μετρούσε σε αυτή τη γειτονιά ήταν η κοινωνική και οικονομική σου θέση στη κοινωνική διαστρωμάτωση της πόλης.
Δεν είναι τυχαίο στον κεντρικό δρόμο της Βασιλίσσης Όλγας χτίστηκαν πολυτελή Νεοκλασσικά που είχαν δημιουργηθεί από κορυφαίους αρχιτέκτονες με το βλέμμα πάντα στην Ευρώπη καθώς και οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες των Πύργων ήταν μεταξύ τους δεμένοι με έναν κατά βάση Δυτικότροπο τρόπο ζωής όπως οι περισσότεροι οικονομικά εύρωστοι κάτοικοι των μεγάλων αστικών κέντρων της εποχής.